HERSTEL
Inmiddels zit ik 6 maanden thuis. Mijn revalidatietraject is begonnen en de intakegesprekken zijn gevoerd.
Weer terug naar het verleden, weer ophalen wat er is gebeurd in mijn leven. Weer door de pijn heen gaan. Weer dat gevoel van machteloosheid.
Zijn de gesprekken goed? Ja, want om te herstellen moet ik bij het diepste trauma komen. Zijn de gesprekken fijn? Nee, de pijn is niet fijn. Ik hou er niet van om mijn zwakheid te laten zien. Het is niet fijn om de pijn te voelen. Door de schaamte heen te gaan.
Voordat ik de kamer van de psycholoog binnen liep had ik een keuze.
Als zorgverlener weet ik precies welke antwoorden wenselijk zijn.
Welke emoties goed zijn. Hoe ik mijzelf kan beschermen (lees afschermen)
Het was een keuze, maar ik heb de keus gemaakt om mijzelf open te stellen en eerlijk te zijn.
Eerlijk te zijn dat ik mij als mens en vooral als coach zo min voel. Ik heb gefaald.
Ik ben niet meer sterk. Ik ben hard onderuitgegaan en heb hulp nodig om weer uit de beleving van dit trauma te komen.
Maakt dit mij een minder mens, NEE. Maar het voelt wel zo.
Juist nu ik in dit dieptepunt van mijn leven zit, is het belangrijk om eerlijk te zijn.
Eerlijk zijn over mijn gevoelens, eerlijk zijn over mijn diepe verdriet.
Zo diep teruggaan, alles wat er gebeurt en gebeurd is in mijn verleden verwerken.
Alleen dan kan er volledig herstel komen.
Nu 6 maanden verder kan ik zeggen dat ik in de afgelopen maanden vooruit ben gegaan
Er zijn zoveel dingen die ik weer doe.
Mijn hobby’s kan ik stukje bij beetje weer uitvoeren.
Ik heb meer energie.
Heb lol in mijn leven.
Mijn bezoeken aan de fysiotherapeut zijn officieel afgerond
De gesprekken bij de psycholoog lopen.
Ik kan weer naar de kerk.
Ik kan (met hulp) weer boodschappen halen.
Ik ben dankbaar voor wie ik ben, ondanks alles wat er in mijn lichaam gebeurt.
Ik ben dankbaar voor waar ik nu sta, want ik sta weer.
Ik ben dankbaar voor de vrienden om mij heen, die er echt voor mij zijn. Zij brengen zoveel vreugde in mijn leven.
Maar vooral ben ik dankbaar voor mijn God en Vader. Ik mag mij vasthouden aan wat Hij over mij zegt.
Ik ben Zijn geliefde dochter en er is niets wat mij kan roven uit Zijn hand.
In Hem ben ik veilig.
De weg naar volledig herstel is lang. Maar ik ben onderweg en ik weet dat ik hier sterker uit ga komen dan ik erin gegaan ben.