GOD EN SINTERKLAAS

Vanmorgen was ik in een serieus gesprek met een jongeman van 8 jaar.

Ik heb de eer om hem naar school te mogen brengen.

Hij vroeg mij of ik het Sinterklaasjournaal gezien had.

Ik antwoordde ontkennend en vroeg hem wat er gebeurd was in het journaal.

 

Vol passie vertelde hij: “Ze zijn een zak met kolen kwijt.”

Ondanks dat ik niet meer in de kleine kinderen zit, weet ik nog dat Sint met de stoomboot komt, en laat zo’n stoomboot nou varen op kolen.

Zijn betoog ging door: “als ze de kolen niet vinden dan kan Sint niet komen.”

Hij was er echt bezorgd om.

“Hoe moet dat dan, kan hij dan wel komen?”

Ik keek hem aan en vroeg hem: “Heeft Sinterklaas wel eens een jaar over geslagen, of is hij tot nu toe elk jaar nog gekomen?”

“Nee”, vertelde deze jongen mij, “hij is nog elk jaar gekomen.”

 

Ik vroeg hem of hij wist waarom Sinterklaas elk jaar nog was gekomen.

Nee, dat wist hij niet.

 

Sinterklaas is niet voor niets Sinterklaas. Hij kent iedereen op deze wereld en weet wat ze nodig hebben. De pieten die Sint helpen denken dat Sinterklaas niet weet wat er speelt, maar Sinterklaas weet dit allang, hij is tenslotte Sinterklaas. En omdat hij dit allang weet gaat hij het ook oplossen.

Wat Sinterklaas alleen wel graag zou willen, is, dat de pieten hem vertelden waar zij zich zorgen om maken, want dan kan hij ze vertellen dat alles goed komt, omdat hij het geregeld heeft.

 

Met dat ik met deze jongeman in gesprek was, gingen mijn gedachten naar God.

God is absoluut geen Sinterklaas, maar ook Hij wil ons overladen met cadeaus. Hij wil niets liever dan ons dingen geven die wij kunnen gebruiken.

Het is misschien geen nieuw speelgoed of nieuwe digitale snufjes. Wat we van Hem krijgen is zoveel meer.

 

Hoe vaak gebeurt het dat ik een probleem heb en het zelf aan het oplossen ben. Ik maak me zorgen, het bezorgt mij stress, wat zich weer uit op de mensen om mij heen, in mijn lichaam, enz.

Terwijl God al die tijd al weet welk probleem ik heb, Hij wacht met open armen op mij.

Natuurlijk kan Hij het probleem oplossen zonder dat ik erom vraag.

Maar weet je, God wil niets liever dan mijn stem horen. Hij wil in gesprek met mij.

Hij is een echte heer en wacht tot ik de deur open en Hem binnenlaat.

 

Weet je wat het bijzondere is aan zorgen delen, ze openbaar maken aan God? Dat ze dan in perspectief komen!

Als ik ze in mijn hoofd laat ronddwalen, merk ik dat de zorgen steeds groter worden. Terwijl als ik ze uitspreek, als ik mijn zorgen aan God vertel, dan zijn ze uit mijn hoofd. Ik krijg ruimte voor dingen die echt belangrijk zijn. En ik geef God de kans om mij te overladen met Zijn goede gaven.

 

Dus, wat gaat het worden?

Laat jij je zorgen de baas zijn over jouw gedachten, of laat jij God de baas zijn.

Ik kan je uit eigen ervaring vertellen, dat, als je God de controle geeft, er dingen gaan gebeuren die je niet zelf had kunnen bedenken.